سیاست پولی و بانکی انبساطی

این سیاست‌گذاری زمانی توسط بانک مرکزی اتخاذ می‌گردد که چالش یا اتفاقی اقتصاد آن کشور را تهدید کند و در معرض رکود قرار دهد. طی این سیاست‌گذاری بانک مرکزی اقدام به کاهش نرخ بهره بانکی می‌کند که موجب خروج نقدینگی از بانک‌ها می‌شود و از سوی دیگر اقدام به خرید ارواق قرضه دولتی، یا در واقع خرید بدهی‌های دولت می‌کند که باعث بازگشت سرمایه به سرمایه‌گذاران این اوراق می‌گردد. پس در نهایت هر دوی این اقدامات به افزایش حجم نقدینگی در سطح جامعه منتهی می‌شود.

هنگامی که نقدینگی در دست مردم جامعه افزایش یابد، منجر به افزایش تقاضا در جامعه می‌شود و این یعنی رونق اقتصادی. افزایش تقاضا در میان مردم باعث رونق گرفتن کسب‌وکارها و تجارت‌ها می‌شود. همچنین قدرت گرفتن جبهه تقاضا در جامعه به افزایش قیمت‌ها توسط عرضه‌کنندگان منتهی می‌گردد و افزایش قیمت‌ به‌معنای افزایش تورم است.

پس سیاست‌گذاری انبساطی به‌معنای پمپاژ نقدینگی در بازارهای مالی مانند فارکس و جامعه است که در جهت ایجاد رونق اقتصادی انجام می‌شود و محصول آن کاهش ارزش ارز ملی و افزایش تورم خواهد بود. در صورت عدم کنترل و مدیریت افزایش قیمت‌ها، افزایش تورم در جامعه ریشه می‌دواند و به یک چالش بزرگ‌تر برای بانک‌های مرکزی تبدیل می‌شود.

برای مثال می‌توان به واکنش بانک‌های مرکزی در رویارویی با پدیده کرونا اشاره کرد. با شیوع پرسرعت بیماری مرگبار کرونا در اواخر سال 2019 و اوایل سال 2020، در تمام کشورها قوانین قرنطینه وضع شد و حضور اکثریت مردم در جامعه کاهش یافت. این کاهش در حضور و خلل ایجاد شده در فعالیت‌ها و تجارت‌ها، به‌معنای کاهش تقاضا و رکود اقتصادی بود. پس در مارچ سال 2020 بانک مرکزی آمریکا و به‌دنبال آن‌ها بانک‌های مرکزی دیگر کشورها، دست به کاهش نرخ‌های بهره بانکی و اتخاذ سیاست پولی انبساطی زدند. این امر باعث تضعیف سنگین ارز ملی ایالات متحده شد و این تضعیف در ارزش دلار تا آپریل 2021 که برای اولین بار چندین واکسن جوازهای سازمان‌های بهداشت را برای توزیع عمومی گرفتند، ادامه داشت.