شاخص NFP در هفته گذشته، 311 هزار، بهتر از انتظارات منتشر شد. البته اگرچه مقدار آن، کمتر از میزان این شاخص در دو ماه گذشته بود، اما همچنان این شاخص در میزان خوبی قرار دارد. تمامی عوامل اثرگذار در NFP رشد داشته‌اند و تنها دو بخش ساخت‌وساز و خدمات مالی با کاهش روبه‌رو شده‌اند.

 البته همچنان نگرانی از بابت تعدیل نیروهای تمام‌وقت، حتی از سمت شرکت‌های قدرتمندی مانند شرکت‌های فعال در حوزه تکنولوژی، وجود دارد. از سوی دیگر، میانگین دستمزد ساعتی نیز نسبت به میزان انتظارات در مقدار کمتری منتشر شده و در مقیاس ماهانه به 0.2% رسیده است. نرخ بیکاری نیز افزایش یافته و از 3.4% پیش‌بینی‌شده، به 3.6% رسیده است.

 با این حال، نکته امیدبخش اینجاست که تعداد مشاغل افزوده شده، مربوط به شغل‌های تمام‌وقت بوده است؛ چراکه طی یازده ماه اخیر، این مقدار، تنها شامل شغل‌های پاره‌وقت بود. به همین منظور، علی‌رغم تاخیر شاخص NFP در نشان دادن شرایط اقتصادی، می‌توان از این مسئله به‌عنوان عامل خوبی برای ارزیابی اوضاع استفاده کرد.

 در حال حاضر، آمریکا یکی از سختگیرانه ترین سیاست‌های پولی و بانکی خود را طی 40 سال اخیر تجربه می‌کند. ازاین‌رو، چشم‌انداز بلندمدت اقتصادی چندان شفاف نیست؛ چراکه هر چه سیاست‌ها به سمت انقباضی شدن بیشتر پیش روند، کنترل نتایج ناشی از آن‌ها، دشوارتر خواهد شد. از سوی دیگر، شرایط بانک سیلیکون ولی ترس فراوانی را در بازار حکم‌فرما کرده است. اگر این ترس وجود نداشت، افزایش 25 واحدی نرخ بهره در نشست 22 مارس فدرال رزرو، منطقی‌تر به نظر می‌رسید؛ اما اکنون، به نظر می‌رسد با افزایش 50 واحدی روبه‌رو خواهیم شد.

 برگرفته از cwg.li