با نزدیک شدن فدرال رزرو به تاریخ‌های جلسه 9-10 دسامبر کمیته بازار آزاد فدرال، بحث داخلی فزاینده و شدیدی درباره اینکه آیا باید سومین کاهش نرخ در سال جاری انجام شود یا خیر، شکل گرفته است. دو عضو کلیدی رای‌دهنده — کریستوفر والر، عضو هیئت مدیره فدرال رزرو که به طور گسترده به عنوان جانشین احتمالی جروم پاول رئیس فدرال رزرو شناخته می‌شود، و استیفن میران که اخیراً توسط رئیس‌جمهور ترامپ به هیئت مدیره منصوب شده است — انتظار می‌رود از کاهش بیشتر نرخ بهره فدرال حمایت کنند. میران در دو جلسه گذشته در اقلیت مخالف بوده و در هر دو مورد خواستار کاهش 50 واحد پایه بوده است.

احتمال کاهش نرخ در دسامبر روز پنجشنبه به طور ناگهانی افزایش یافت چرا که جان ویلیامز، رئیس فدرال رزرو نیویورک، این امکان را باز گذاشت. ویلیامز در کنفرانسی در سانتیاگو، شیلی گفت: «من هنوز فضای بیشتری برای تغییر بیشتر در کوتاه‌مدت در محدوده هدف نرخ بهره فدرال می‌بینم تا موضع سیاست را به محدوده خنثی نزدیک‌تر کند.» او به عنوان یکی از نامزدهای اصلی برای ریاست بعدی فدرال رزرو در نظر گرفته نمی‌شد اما اگر پس از سخنرانی دیروز او در رتبه‌ها ارتقا یابد، تعجب نکنید چرا که ترامپ به دنبال کاهش بیشتر نرخ بهره بوده و از هر موضعی که در این راستا بوده استقبال می کند.

با توجه به محیط داده‌ای بسیار غیرمعمولی که توسط تعطیلی 43 روزه دولت فدرال ایجاد شده و شکاف‌های قابل توجهی در مجموعه اطلاعات معمول فدرال رزرو به وجود آورده است، تمایل ویلیامز، میران و والر به تسهیل قابل توجه است.

گزارش اشتغال اکتبر اساساً منتشر نخواهدشد چرا که اداره آمار کار آمریکا اعلام کرده است که داده‌های لازم جمع‌آوری نشده‌اند و هرگز منتشر نخواهند شد. با این حال، آنچه از آخرین اطلاعات موجود می‌توان جمع‌بندی کرد، هیچ نشانه‌ای از بازار کار نیازمند تحریک پولی ارائه نمی‌دهد. طبق آخرین گزارش NFP منتشره که مربوط به ماه سپتامبر بوده و در پنجشنبه هفته گذشته منتشر شد، اشتغال غیرکشاورزی در سپتامبر 119,000 افزایش یافته است  که قوی‌ترین رقم از آوریل به این سو محسوب می شود. این نشان‌دهنده بهبود قابل توجهی نسبت به از دست دادن 4,000 شغل در آگوست است.

گزارش بازار کار نوامبر — که در ابتدا برای 5 دسامبر برنامه‌ریزی شده بود — تا 16 دسامبر منتشر نخواهد شد، یعنی پس از جلسه FOMC، که باعث می‌شود سیاست‌گذاران بدون درک کامل از آخرین تحولات بازار کار اقدام کنند.

آیا آنها هنوز هم مایل به تسهیل سیاست در 10 دسامبر با داده‌های 3 ماه پیش خواهند بود؟!

با وجود افزایش اندک نرخ بیکاری به 4.4٪ از 4.3٪ در آگوست، هیچ چیزی در داده‌های سپتامبر نشان‌دهنده تضعیف بازار کار به اندازه کافی برای توجیه تسهیل بیشتر نیست. در مقابل افزایش نرخ بیکاری، نرخ مشارکت از 62.3٪ در آگوست به 62.4٪ در سپتامبر افزایش یافته است.

اما تصویر تورم نیز به دلیل داده‌های مفقود شده مبهم است. ارقام شاخص قیمت مصرف‌کننده اکتبر جمع‌آوری نشده و هرگز در دسترس نخواهند بود. اما آنچه مشخص است نگران‌کننده است: قیمت‌های مصرف‌کننده سرجمع سپتامبر 3٪ نسبت به سال قبل افزایش یافته و شاخص قیمت مصرف‌کننده هسته ای — که غذا و انرژی را شامل نمی‌شود — نیز 3٪ افزایش یافته است.

هر دو نرخ تورم به طور قابل توجهی بالاتر از هدف 2٪ فدرال رزرو باقی مانده‌اند، که مستلزم سخت‌گیری و انقباض پولی به جای تسهیل است.

به عبارت دیگر، جدیدترین داده‌های رسمی نشان می‌دهند که تورم هنوز بیش از حد داغ است و به سمت محدوده مطلوب خنک نشده است.

اگر اصول اقتصادی علیه تسهیل است، بازارهای مالی داستانی حتی واضح‌تر می‌گویند. سهام — به ویژه بخش فناوری حساس به نرخ بهره — در هفته گذشته اصلاح شدیدی را تجربه کرده‌اند. کاهش بزرگ نزدک تا پنج‌شنبه شب — قبل از اینکه اظهارات ویلیامز دیروز سهام را بالا ببرد — نشان می‌دهد که بازارها به شدت کاهش بیشتر تسهیل پولی را قیمت‌گذاری کرده بودند.

این پدیده، سوال مهمی را برای سیاست گذار پولی مطرح می‌کند:

آیا وظیفه فدرال رزرو این است که امیدهای بازار به پول ارزان‌تر را تایید کند — به ویژه زمانی که تورم بالا است و بازار کار مقاوم باقی مانده است؟

حمایت از قیمت دارایی‌ها بخشی از ماموریت فدرال رزرو نیست. با این حال، کاهش نرخ در دسامبر عملاً رفتار سفته‌بازی را که بر اساس انتظار تسهیل مداوم افزایش یافته است، پاداش می‌دهد.

از فدرال رزرو خواسته شده است که تصمیم مهمی را با داده‌های ناقص و نامتقارن بگیرد که بخش زیادی از آن تنها پس از جلسه در دسترس خواهد بود. بانک مرکزی امسال 2 بار نرخ‌ها را کاهش داده است. هیچ مدرک قانع‌کننده‌ای — در بازارهای کار، روندهای تورم یا شاخص‌های واقعی اقتصادی — برای توجیه پیشروی بیشتر در حال حاضر وجود ندارد.

در واقع، کاهش نرخ در شرایطی که تورم هنوز قوی است و ایجاد شغل پایدار است، این خطر و ریسک را ایجاد می کند که واکنشی به احساسات بازار به جای ارائه مدیریت کلان اقتصادی مسئولانه به نظر برسد. این بدترین کاری است که فدرال رزرو می تواند انجام دهد و به اعتبار بلندمدت آن آسیب خواهدزد.

در این شرایط، انتخاب عاقلانه نگه داشتن نرخ‌ها است. دلیل وجود فدرال رزرو باید تعهد آن به داده‌ها و ماموریت‌هایش باشد — نه خواسته‌های بازار سهامی که به حمایت پولی دائمی عادت کرده است.