یکی از رویدادهای مکرر مربوط به بازارهای مالی در ماههای اخیر، انتقاد علنی دونالد ترامپ از جروم پاول، رئیس فدرال رزرو بوده است. ترامپ بارها پاول را با عناوینی مانند «بی‌کفایت»، «احمق» یا «بازنده» توصیف کرده و اغلب او را مسئول سیاست‌های پولی سختگیرانه یا نوسانات بازار می‌داند. برای بسیاری از ناظران—به ویژه خارج از ایالات متحده—این موضوع تعجب‌آور است که یک رئیس‌جمهور یا حتی یک شخصیت سیاسی فعال بتواند به این شکل درباره رئیس فعلی یکی از قدرتمندترین بانک‌های مرکزی جهان صحبت کند بدون اینکه با عواقب قانونی یا نهادی مواجه شود. اما چند ویژگی سیستم حقوقی آمریکایی توضیح می‌دهد چرا این اتفاق می‌افتد و چرا خود پاول واکنشی نشان نمی‌دهد.

اول، ایالات متحده حفاظت‌های بسیار گسترده‌ای برای آزادی بیان تحت متمم اول قانون اساسی دارد که در این میان ابراز نظر سیاسی—به ویژه انتقاد از مقامات عمومی—محافظت‌شده‌ترین دسته این آزادی ها است. بجز اینکه بیانیه شامل تهدید مشخص، دروغ افترا آمیز قابل اثبات درباره یک فرد خصوصی، یا تحریک به اقدام غیرقانونی فوری باشد، تقریباً غیرممکن است که مقامات بتوانند ابرازکننده آن را مجازات یا محدود کنند. مقامات عمومی باید تحمل انتقادات شدید را داشته باشند و نمی‌توانند به قانون افترا متوسل شوند مگر اینکه منتقد عمداً با نیت بد دروغ بگوید. در عمل، این بدان معناست که ترامپ از نظر قانونی آزاد است تقریباً هر اصطلاح تحقیرآمیزی را که بخواهد برای توصیف پاول به کار ببرد.

دوم، فدرال رزرو به گونه‌ای طراحی شده است که از فشارهای سیاسی مصون باشد و مقامات ارشد آن به طور سنتی از درگیری سیاسی علنی اجتناب کرده و رفتار خنثی و بی طرفانه ای داشته باشند. این فرهنگ نهادی باعث می‌شود که پاسخ مستقیم پاول به ترامپ بسیار بعید باشد. درگیری علنی با یک سیاستمدار—به ویژه کسی که دنبال‌کنندگان زیادی دارد—تنها اعتبار فدرال رزرو را که بر بی‌طرفی، تکنوکراسی و تمرکز صرف بر داده‌های اقتصادی استوار است، تضعیف می‌کند. سکوت، حتی در برابر حملات تهاجمی، به حفظ تصویر فدرال رزرو به عنوان نهادی مستقل و فراتر از درگیری‌های سیاسی کمک می‌کند.

سوم، هیچ مقرره قانونی وجود ندارد که احترام به رئیس فدرال رزرو را الزامی کند و هیچ مکانیزمی برای مجازات یک سیاستمدار به خاطر انتقاد کلامی وجود ندارد. رئیس فدرال رزرو نمی‌تواند از رئیس‌جمهور شکایت کند، نمی‌تواند رهبران سیاسی را از سمتشان برکنار کند و نمی‌تواند دستور اقدام تنبیهی صادر کند. شاخه‌های سیاسی می‌توانند به طور غیرمستقیم بر فدرال رزرو فشار وارد کنند، اما توهین‌های شخصی هیچ عواقب قانونی ندارد.

در نهایت، استراتژی سکوت پاول عمدی است. پاسخ دادن به ترامپ باعث تشدید درگیری، آسیب به روایت استقلال فدرال رزرو و خطر بی‌ثباتی بازار می‌شود. با امتناع از درگیر شدن، پاول اصل این را تقویت می‌کند که سیاست پولی بر اساس شرایط اقتصادی هدایت می‌شود، نه سخنان سیاسی.

خلاصه اینکه، زبان گزنده ترامپ ادامه دارد زیرا قانون آمریکا آن را مجاز می‌داند، هنجارهای سیاسی آن را تحمل می‌کنند و فدرال رزرو با سکوت، بیشتر از مقابله سود می‌برد.