در واکنش به تعرفه‌های گسترده اعمال شده توسط دولت ترامپ در دوره اول ریاست جمهوری او، تولیدکنندگان چینی به یک راه حل موذیانه پناه بردند که شامل خارج کردن خطوط تولید به بیرون از کشور و در کشورهایی مانند ویتنام، مکزیک و سایرین میشد. این استراتژی به شرکت‌های چینی این امکان را میداد تا با تغییر مسیر زنجیره‌های تامین خود از طریق این کشورها، برچسب‌گذاری محصولات تولید شده در آن کشورها، و در نتیجه دسترسی ترجیحی یا بدون تعرفه به بازار آمریکا، تعرفه‌های ایالات متحده را دور بزنند.
این مانور اما اکنون با بن بست مواجه شده است. در تشدید چشمگیر حمایت گرایی تجاری، دولت ترامپ یک سیاست جهانی تعرفه ای را اجرا کرده است که ریشه در اصل عمل متقابل دارد. این رویکرد فقط کالاهای چینی را مستقیماً هدف قرار نمی‌دهد، بلکه به ساختار زنجیره‌های تامین جهانی که شرکت‌های چینی برای پنهان کردن منشاء محصولات خود استفاده کرده‌اند، ضربه می‌زند. با اعمال تعرفه‌ها بر کشورهایی که صادرات مجدد قابل توجهی از قطعات چینی دارند، دولت به طور مؤثری خلاءهایی را که زمانی به کالاهای ساخت چین اجازه میداد تا با پرچم دیگری وارد بازار ایالات متحده شود، می‌بندد.
این تغییر نشان دهنده پایان دوران انعطاف پذیری تاکتیکی و امکان اجرای سیاست های موذیانه تجاری برای پکن است. رژیم تجاری جدید به این معنی است که حتی محصولات چینی که در کشورهای دیگر مونتاژ یا بسته‌بندی شده‌اند، اکنون با همان تعرفه‌های سنگین مواجه خواهند شد، حتی اگر نتوان زنجیره‌های تولید را به صورت کامل تا چین ردیابی کرد. همچنین این موضوع نشان دهنده یک محور استراتژیک گسترده تر دولت آمریکا است که هدف آن نه تنها جدا شدن از چین، بلکه تحت فشار قرار دادن شرکای خود برای انجام همین کار است.
برای چین، این به معنای هزینه های بالاتر، اختلال در جریان تجاری و کاهش دسترسی به بزرگترین بازار مصرف کننده جهان است. پنجره بهره‌برداری از حفره‌ها و خلاءها به سرعت در حال بسته شدن است و صادرکنندگان چینی با چشم‌انداز تجاری تیره و تاری مواجه می‌شوند که بسیار کمتر بخشنده و به مراتب بیشتر از نظر سیاسی هدایت شده می‌شود.