دونالد ترامپ در جریان سفر اکتبر ۲۰۲۵ خود به شرق آسیا - مجموعه ای از مذاکرات تجاری و سرمایه گذاری پرمخاطره را با ژاپن و کره جنوبی آغاز کرد و به دنبال تغییر شکل نفوذ اقتصادی آمریکا در هند و اقیانوس آرام تحت دستور کار جدید "اول آمریکا" خود بود. این سفر که در زمان تغییر همسویی های جهانی و افزایش قاطعیت چین انجام شد، منجر به تعهدات سرمایه گذاری قابل توجه و چارچوب های تجاری اولیه برای تقویت صنایع ایالات متحده، استقلال انرژی و زنجیره های تامین استراتژیک شد.

توافقنامه ژاپن: زمین های کمیاب، انرژی و سرمایه گذاری

اولین توقف ترامپ توکیو بود، جایی که او با سانای تاکایچی، نخست وزیر ژاپن دیدار کرد. دو رهبر آنچه را که کاخ سفید "مشارکت اقتصادی استراتژیک" توصیف کرد، امضا کردند – توافقی چند لایه که شامل بسته سرمایه گذاری 550 میلیارد دلاری ژاپن در صنایع ایالات متحده است. انتظار می رود این سرمایه گذاری به زیرساخت ها، کشتی سازی، پروژه های انرژی پیشرفته و فناوری هسته ای نسل بعدی، از جمله راکتورهای مدولار کوچک (SMR) سرازیر شود.

یکی از اجزای اصلی توافق توکیو، ایجاد چارچوبی برای تجارت مواد معدنی حیاتی و کانی های کمیاب میان ایالات متحده و ژاپن بود که هدف آن کاهش وابستگی هر دو کشور به زنجیره تامین چین برای مواد خام حیاتی مورد استفاده در نیمه هادی ها، وسایل نقلیه الکتریکی و فناوری دفاعی است. ژاپن همچنین موافقت کرد که دسترسی بیشتر به بازارهای داخلی خود را برای برخی از محصولات کشاورزی و صنعتی آمریکا – به ویژه برنج، گندم و تجهیزات دفاعی – باز کند.

در عوض، ایالات متحده برخی از موقعیت های تعرفه ای خود را تعدیل کرد. واردات کالاهای منتخب ژاپنی اکنون با تعرفه 15 درصدی روبرو خواهد شد که کمتر از نرخ 25 درصدی است که ترامپ قبلا تهدید کرده بود. این اقدام هم به عنوان انگیزه ای برای سرمایه گذاری ژاپن و هم به عنوان یک ژست حسن نیت نسبت به همکاری توکیو در مسائل امنیتی تلقی شد. اگرچه این توافق یک توافق کامل تجارت آزاد نبود، اما نشان  دهنده همگرایی استراتژیک منافع اقتصادی و امنیتی بود و جایگاه ژاپن را در چشم انداز اقتصادی هند و اقیانوس آرام واشنگتن محکمتر ساخت که پس از پیروزی خانم تاکایچی به عنوان یک سیاستمدار راست گرا در انتخابات اخیر ژاپن قابل انتظار هم بود.

مذاکرات کره جنوبی: 350 میلیارد دلار سرمایه گذاری؟

ترامپ از توکیو به سئول سفر کرد و در آنجا با لی جائه میونگ، رئیس جمهور کره جنوبی دیدار کرد. مذاکرات بر تجدید نظر در شرایط تجاری و مذاکره در مورد بسته سرمایه گذاری عظیم 350 میلیارد دلاری کره در ایالات متحده متمرکز بود. ترامپ علنا اعلام کرد که دو طرف یک معامله را "تقریبا نهایی" کرده اند، اگرچه گزارش ها حاکی از آن است که مسائل ساختاری کلیدی حل نشده باقی مانده اند که عمدتا روش پرداخت و تعادل بین سرمایه گذاری های نقدی، وام ها و سهام می شود.

بر اساس چارچوب مقدماتی تعیین شده، ایالات متحده قرار است تعرفه های واردات کره جنوبی را از 25 درصد به 15 درصد کاهش دهد، مشروط بر اینکه سئول به تعهدات سرمایه گذاری خود در تولید نیمه هادی ها و فناوری های سبز آمریکا عمل کند. کره جنوبی به نوبه خود به دنبال معافیت از برخی تعرفه های ایالات متحده است که تحت اقدامات جدید بخش 232 ترامپ به دلایل امنیت ملی اعمال شده است، در حالی که بر مزایای متقابل ادغام عمیق تر زنجیره تامین تأکید می کند.

اگرچه این توافق هنوز به طور کامل تصویب نشده است، اما نشان دهنده یک سازش عملگرایانه است: کره جنوبی از یک جنگ تجاری مخرب اجتناب می کند و دسترسی ویژه به بازار ایالات متحده را حفظ می کند، در حالی که واشنگتن جریان سرمایه گسترده ای را تضمین می کند و فشار بر نفوذ منطقه ای پکن را حفظ می کند.

زمینه استراتژیک

این قراردادهای آسیای شرقی در کنار هم، تلاش ترامپ برای تثبیت مجدد سلطه اقتصادی ایالات متحده در منطقه هند- اقیانوس آرام از طریق اهرم های دوجانبه به جای معاهدات چندجانبه را تجسم می بخشد. آنها دیپلماسی سرمایه گذاری را با چانه زنی تعرفه ای ترکیب می کنند که برای کارگران و مشاغل آمریکایی جذاب هستند و در عین حال متحدان کلیدی آمریکا را در رقابت استراتژیک در حال ظهور با چین نزدیک تر می کنند. اینکه آیا این چارچوب ها به پیمان های تجاری پایدار تبدیل می شوند یا به نمایش های سیاسی باقی می مانند، بستگی به این دارد که توکیو و سئول تا چه حد به تعهدات مالی بی سابقه خود در ماه های آینده عمل کنند.